-Mamo? - spytałem bo rozpoznałem w wilkach znajome twarze - Tato?
-Synu! Wykrzyknęła para.
Przytuliłem ich. Tak bardzo Mi ich brakowało przez te wszystkie lata! Myślałem że nie żyją. Ucieszyłem się że wrócili. Znów byliśmy razem! Pozwoliłem im zostać w stadzie.
A następnego dnia, wieczorem spotkałem się z Nakiarą - było wspaniale. Spotykaliśmy się codziennie. Czułem do niej uczucie.
Nakiara?
Żyjemy razem, ale nie jesteśmy jednym, każdy radzi sobie sam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz